درمان اعتیاد
اصولا بیماری ها در پزشکی از نظر نحوه بروز به دو دسته تقسیم می شوند بیماری هایی که علائم آن به شکل حاد و سریع ظاهر می شود که به آن بیماری های حاد اطلاق می گردد.مثلا فرد به طور ناگهانی دچار درد در ناحیه شکم می شود و پس از معاینه تشخیص التهاب آپاندیس (آپاندیسیت) داده می شود این التهاب آپاندیس یک بیماری حاد به حساب آورده می شود و درمان آن نیز با یک عمل جراحی صورت می پذیرد و فرد بطور کامل درمان می شود دسته ای دیگر از بیماری ها به مرور ایجاد می شود و علائم آن نیز به تدریج بروز میکند که به آنها بیماری مزمن اطلاق می شود از شناخته شده ترین این بیماری ها می توان به فشار خون و قند خون اشاره کرد این نوع بیماری ها درمان قطعی ندارند ولی قابل کنترل هستند و در صورت کنترل، بیمار از یک زندگی طبیعی برخوردارخواهد شد؛ بیماری اعتیاد در این دسته از بیماری ها قرار می گیرد و به عنوان یک بیماری مزمن و عود کننده شناخته می شود. لذا اگر توقع داشته باشیم درمانی قطعی وسریع مانند آپاندیس داشته باشد از همان ابتدا راه را اشتباه رفته ایم .
2 _ پس منظور از سم زدایی چیست و مگر با سم زدایی فرد درمان نمی شود؟یکی از اشتباهات رایج در درمان اعتیاد این است که سم زدایی را که تنها بخش کوچکی از درمان می باشد به عنوان اصل درمان در نظر بگیریم به عبارتی طی فرایند سم زدایی ما علائم جسمی ناشی از قطع یک ماده را مدیریت می کنیم.و بخش اصلی درمان که تغییر افکار و رفتار های اعتیادی است باقی می ماند که این قسمت درمان باید با آرامش و در طول زمان صورت گیرد.
3 _ آیا درمان از طریق کمپ را پیشنهاد می کنید؟ببینید سم زدایی که عبارت است از مدیریت علائم قطع ماده به روش های مختلفی می تواند صورت گیرد گاهی فرد ممکن است بخوهد این علائم را تحمل کند نه مدیریت. کمپ در حقیقت تحمل کردن علائم قطع مواد می باشد یعنی چون فرد احساس می کند اگر در منزل بخواهد این علائم را پشت سر بگذارد ممکن است تحمل نکند، کمپ را انتخاب می کند و پرسنل شاغل در آن وی را مجبور به تحمل کرده و بدین طریق مرحله سم زدایی طی می شود بنابراین به عنوان یک درمان کلاسیک توصیه نمی شود .مخصوصا در مورد مواد محرک که مشکلات روحی و روانی آن بر مسائل جسمی در زمان ترک غلبه دارد.
4 _ آیا بیماران معتاد به مواد (وابسته به مواد) بالاخره درمان می شوند؟همانطور که گفتیم اعتیاد به عنوان یک بیماری مزمن عود کننده محصوب می شود و مانند اغلب بیماری های مزمن مسیر سختی را برای بهبودی طی می کند و مهم این است که از ابتدا هدف از درمان را مشخص کنیم آیا هدف رسیدن به نقطه ای است که بیمار دیگر هیچ دارویی مصرف نکند یا اینکه هدف این باشد که بیمار به زندگی نرمال بازگردد همین سوال در مورد سایر بیماری های مزمن مطرح است مثلا ممکن است شما سوال کنید آیا یک بیمار مبتلا به قند خون ( دیابت ) بالاخره درمان می شود اگر منظور این باشد که فرد به نقطه ای برسد که قرص پایین آورنده قند خون ویا انسولین مصرف نکند مسلما جواب منفی است اما اگر هدف از درمان را کنترل قند خون در نظر بگیریم قضیه فرق می کند و جواب این خواهد بود که اغلب بیماران مبتلا به قند خون در صورت مصرف منظم داروهای پایین آورنده قند خوراکی و یا تجویز انسولین زندگی تقریبا نرمالی خواهند داشت و میزان قند خون آنها نیزنزدیک به نرمال خواهد بود.
5 _ سوالی که پیش می آید این است که بین بیماری قند خون و اعتیاد تفاوت ذاتی وجود دارد به این صورت که می توان گفت که بیمارمعتاد خودش مصرف مواد را انتخاب کرده در حالی که فرد مبتلا به قند خون خود نقشی در بروز بیماری اش ندارد به عبارت دیگر سوال این است که بیماراعتیاد اگر اراده کند می تواند کنار بگذارد و به دلخواه خود مصرف می کند در حالی که بیمار مبتلا به دیابت به دلایلی که در اختیار خودش نیست به این بیماری مبتلا شده است ؟
ببینید وقتی که اعتیاد اتفاق می افتد دیگر مصرف به دلخواه فرد نیست شاید بتوان گفت شروع مصرف هر ماده ای انتخاب فرد است اما در صورت استمرار مصرف و ایجاد اعتیاد دیگر مصرف به دلخواه فرد نیست و اساسا مهمترین ویژگی اعتیاد همین از دست دادن کنترل مصرف می باشد و اغلب افراد بویژه افرادی که با بیمار معتاد زندگی می کنند این دو را ( شروع به مصرف و ابتلا به اعتیاد) با هم یکی می دانند در حالیکه دو پدیده متفاوت از هم هستند.